Сёлета ў ліпені споўнілася 120 гадоў з дня нараджэння Пятра Глебкі – беларускага паэта, драматурга, перакладчыка, грамадскага дзеяча, акадэміка АН Беларускай ССР. Яго жыццё і творчасць сталі неад’емнай часткай духоўнай гісторыі Беларусі.
Пётр Глебка нарадзіўся 6 ліпеня 1905 года ў вёсцы Вялікая Уса (цяпер Уздзенскі раён Мінскай вобласці). Паходзіў з сялянскай сям’і, што вызначыла яго раннюю сувязь з народнай культурай і мовай. Адукацыю атрымаў у Мінскім педагагічным тэхнікуме, а затым працягнуў навучанне ў Беларускім дзяржаўным універсітэце на літаратурна-лінгвістычным аддзяленні, дзе атмасфера ў цэлым спрыяла інтэлектуальнаму росту і мастацкай творчасці.
Ужо з юнацкіх гадоў ён праяўляў сябе як здольны і актыўны літаратар. Першыя вершы пачаў друкаваць у 1920-я гады. У гэты час ён стаў сябрам літаратурнага аб’яднання «Маладняк», а пазней – «Узвышша», што дазволіла яму развіць уласны голас і далучыцца да ключавых плыняў беларускай літаратурнай думкі.
Асаблівае месца ў яго творчасці займае вайна. Падчас Вялікай Айчыннай вайны Глебка працаваў у франтавой прэсе, пісаў публіцыстычныя артыкулы, выступаў з прамовамі, падтрымліваў байцоў. Пад псеўданімам Язэп Касіла друкаваў сатырычныя творы ў газеце-плакаце «Раздавім фашысцкую гадзіну» і «Партызанскай дубінцы». Вайна закранула яго глыбока асабіста, і гэта знайшло адлюстраванне ў яго вершах і нарысах. Сярод лепшых вершаваных твораў ваеннага часу – «Партызаны», «Смерць салдата», «Родны хлеб», «Пасылка», «Гай», «Жывое слова», «Пра кнігі», «Беларусі», «Пералом», «Зварот» і інш.
Паэзія Пятра Глебкі вылучаецца шырокім тэматычным спектрам. Яго вершы апяваюць родную прыроду, любоў да Радзімы, працу чалавека, а патрыятычная паэзія напоўнена болем за лёс народа і краіны. Пасля вайны былі надрукаваны кнігі «Пад небам Бацькаўшчыны» і «Нашай славы зара» (1947), «Размова аб шчасці» (1948), «У тыя дні» (1957), «Вершы» (1975), «На спатканні дарог» (1990) і інш.
Пётр Глебка пераклаў на беларускую мову шэраг твораў класікаў сусветнай літаратуры – А. Пушкіна, М. Лермантава, В. Маякоўскага, Т. Шаўчэнкі. Яго пераклады адрозніваюцца высокай мастацкай якасцю і захаваннем духу арыгінала. Паэт з’яўляўся своеасаблівым культурным мостам паміж беларускім і сусветным літаратурным кантэкстам.
Пётр Глебка быў не толькі літаратарам, але і значнай фігурай у дзяржаўным і акадэмічным жыцці Беларусі. Ён стаў членам-карэспандэнтам, а потым акадэмікам АН БССР, шмат гадоў працаваў у Інстытуце літаратуры. Актыўна займаўся даследаваннем літаратурнай спадчыны, у тым ліку творчасці Янкі Купалы, Якуба Коласа, Кузьмы Чорнага і іншых класікаў.
З 1960-х гадоў Глебка стаў дэпутатам Вярхоўнага Савета БССР, а таксама ўдзельнічаў у працы розных культурных і навуковых устаноў.
Пётр Глебка быў чалавекам эпохі – мудрым, адданым і стваральным. Паэт бачыў у мове душу народа, у слове – зброю і інструмент гармоніі. Яго творчасць і дзейнасць сталі важкім унёскам у фарміраванне беларускай свядомасці.
Памёр Пётр Глебка 18 снежня 1969 года, але яго творчасць жыве і сёння.
Падрыхтавана па матэрыялах адкрытых інтэрнэт-крыніц
вул. Караля, 16, 220004, г. Мінск